പലപ്പോഴും ചെറിയ (വേദികളില്‍)
നന്ദിപ്രസംഗങ്ങള്‍ നടത്താന്‍ അവസരം കിട്ടിയിട്ടുണ്ട്.
തപ്പിയും തടഞ്ഞും പരിഭ്രമം ഒളിപ്പിക്കാന്‍ പണിപ്പെട്ടുമൊക്കെ നന്ദി പറഞ്ഞ് അവസാനിപ്പിക്കുമ്പോള്‍ ഒരുപാട് ഇച്ഛാഭംഗം തോന്നാറുണ്ട്.
ഇച്ഛാഭംഗം നന്ദി പറയാന്‍ വിട്ടുപോയ ഒരുപാട് ആളുകളെ ഓര്‍ത്താണ്!
ഈ 'വിട്ടുപോകല്‍' ഞാനുള്‍പ്പെടുന്ന മാനവരാശിയുടെ ഒരു ദൗര്‍ബല്യമാണ്.
എനിക്ക് 'പരിവേഷ'ങ്ങളോട് നന്ദി പറയാനേ സാധിക്കാറുള്ളൂ;വേഷങ്ങളോട് പറയാന്‍ കഴിയാറില്ല.
സ്നേഹിതര്‍ എന്ന പരിവേഷമുള്ളവരേക്കാള്‍ എത്രയോ അധികം സ്നേഹിതര്‍ എനിക്കുണ്ട്!അധ്യാപകര്‍ എന്ന പരിവേഷമില്ലാത്ത എത്രയോ അധ്യാപകര്‍ നമുക്കുണ്ട്!ചികിത്സകരെന്ന പരിവേഷമില്ലാത്ത എത്രയോ ചികിത്സകരുടെ നന്മ ഞാന്‍ സ്വീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്!പ്രണയപരിവേഷമില്ലാത്ത എത്രയോ പ്രണയങ്ങള്‍!
നന്ദിപ്രസംഗങ്ങള്‍ അപൂര്‍ണ്ണമാവുന്നത് സങ്കടകരമാണ്.
എന്റെ ജീവിതത്തോട് ഇടപെട്ട പരിവേഷങ്ങളില്ലാത്ത എല്ലാവരോടും പ്രത്യേകം നന്ദി പറയുന്നു.
നന്ദി പറയാന്‍ മറന്നതിനെ സദയം ക്ഷമിക്കൂക.
No comments:
Post a Comment