കണ്ടില്ലേ??!!
എനിക്കു വീടുണ്ട് ,കാറുണ്ട്
കാര്‍ഡുകളെല്ലാമുണ്ട്
ഭാര്യ, പൊന്നോമന പുള്ളേര്‍സ് എല്ലാമുണ്ട്
ആരോഗ്യം ആവോളമുണ്ട്
ഇനിയെന്ത്?
ഇല്ലായ്മകളുടെ ഒരു ലോകമെന്നില്‍
അസൂയയുണര്‍ത്തുന്നുവോ?
അനിവാര്യമായ മരണത്തിലേക്കു
ഞാനൊരു പ്രഭാതത്തില്‍
കുഴഞ്ഞുവീണതായി ലോകമറിഞ്ഞു.
ഒരു ശസ്ത്രക്രിയ വേണം പോലും
തലയിലാണു ക്രിയ!
കാര്യം നിസ്സാരം;
തലച്ചോറൊന്നു മാറ്റുക
ഉദ്ദേശ്യം രസകരം;
ഇലക്ട്രോണിക ചിപ്പുകള്‍ പാകുക
പ്രശ്നം ഗുരുതരം;
എന്നെ മാന്യനാക്കുക
അനുസരണമുള്ളവനാക്കുക
ഗുരുത്വമുള്ളോനാക്കുക
ഭക്തനാക്കുക
ഭയമുണ്ടാക്കുക
ചുരുക്കത്തില്‍ ഞാനല്ലാതാക്കി മാറ്റുക
ശുഭം.
അങ്ങനെയിരിക്കെ പെട്ടെന്ന്,
ചുമ്മാ ഞാനൊരജ്ഞാതശവമായി.
തിരിച്ചറിയല്‍ (പരേഡുകള്‍?) നടക്കുന്നു
ബ്രാന്‍ഡഡ് ഫോര്‍മല്‍ വിയര്‍ തിരിച്ചറിയപ്പെട്ടു
BIS ഹാള്‍മാര്‍ക്കുള്ള ആഭരണങ്ങളും തിരിച്ചറിഞോരുണ്ട്
ഇറ്റാലിയന്‍ ഷൂവും സ്വിസ് വാച്ചും കുട്ടികള്‍ പോലുമറിഞ്ഞു
മൊഫൈലും പഴ്സും ക്രെഡിറ്റ്- ഡെബിറ്റ് കാര്‍ഡുകളും
ചൂടാറാത്ത ഒരു ഹൃദയം മാത്രം..
ഉവ്വേ, ഇതു ചെമ്പരത്തി പൂ അല്ലേ? ഏതോ സഹൃദയന്‍
അല്ല ഹിബിസ്കസ് റോസ സൈനസിസ്
ദേഷ്യം കടിച്ചാല്‍പൊട്ടാ- ആംഗലേയത്തില്‍ തീര്‍ക്കും
ടെക്നോളജിക്കു നന്ദി
ഇനി സംസാരമില്ല.
കടലില്‍ നിന്നു പഠിക്കാനുണ്ടേറെ
കടല്‍ അവനാണോ അവളാണോ എന്തോ?
'അത്' എന്നു വിളിച്ചാലോ?
പ്രപഞ്ചസത്യങ്ങള്‍ക്കൊരു ലിംഗമെന്തിനാണ്??
വിഷയത്തിലേക്കു വരാമല്ലോ..
കടലില്‍ നിന്നു പഠിക്കാനുണ്ടേറെ
പൂര്‍ണ്ണവും സത്യസന്ധവുമായ ഭാവങ്ങള്‍ ,ഭാവമാറ്റങ്ങള്‍
ആയിരമായിരം രൂപങ്ങള്‍, വര്‍ണ്ണങ്ങള്‍
എന്തും സ്വീകരിക്കുന്നു, കൊടുക്കുന്നു
പക്ഷേ മൗലികത കാത്തുസൂക്ഷിക്കുന്നു
ഒഴുകികൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു പക്ഷേ നിശ്ചലവുമാണ്
ഒരേ സമയം ഗതികവും നിശ്ചലവും
പ്രണയത്തിലായ മുനിയെന്നു പറയുംപോല്‍
ആസ്വാദ്യമായ ഒരു വൈരുധ്യം
വൈരുധ്യങ്ങളും സൂക്ഷിക്കപ്പെടേണ്ടതല്ലയോ?
പിന്നെയും കടല്‍ ...
ധാര്‍ഷ്ട്യത്തിന്റെ പടക്കപ്പലുകളെ മുക്കികളയുമ്പോളും
കൊതുമ്പുവള്ളങ്ങളെ താലോലിക്കുന്നു ;താരാട്ടുന്നു
ഉപഗ്രഹ കാമറകളെ കബളിപ്പിക്കുന്നു
മുക്കുവചെക്കനു മുത്തുകള്‍ സമ്മാനിക്കുന്നു
സംഘര്‍ഷങ്ങളെ ശരീരത്തില്‍ വഹിക്കുമ്പോളും
അസാധ്യമായൊരു സമചിത്തത പുലര്‍ത്തുന്നു
മഹാരഹസ്യങ്ങള്‍ ഉള്ളിലൊളിക്കുന്നു
പക്ഷേ ഹൃദയവാതിലുകള്‍ മലര്‍ക്കെ തുറന്നിടുന്നു
കരുത്ത് ഭയാനകമാണ്
വെണ്‍നുരകളാല്‍ ശിശുതുല്യമായ ചിരികള്‍ സ്വന്തമായുണ്ട്
കൂട്ടിചേര്‍ക്കപ്പെടാന്‍ ഇനിയുമേറെ
മണ്ടന്‍മാര്‍ക്കു മാത്രം വെളിവാകുന്നൊരു
പ്രഹേളികയെന്നു വിളിക്കാന്‍ കൊതിക്കുന്നു..
എടോ വെള്ളം കാണാത്ത ഊശാന്‍താടീ..
യെപ്പ്..
എന്തേ നീയിങ്ങനെ?
ഹോ!!എത്ര നിഗൂഡമീ പ്രപഞ്ചം!! ഓര്‍ക്കുമ്പോള്‍..
പൊന്നു മണ്ടാ..
വീണ്ടും യെപ്പ്..
നീയല്ലേ ഈ പ്രപഞ്ചം
??!!
നിന്റെ സന്തോഷം മലനിരകളില്‍ പൂക്കുന്നു ,
കണ്ണുനീര്‍ മഴയായി പെയ്യുന്നു,
കോപം ലാവയായി ബഹിര്‍ഗമിക്കുന്നു,
നിശ്വാസങ്ങള്‍ കാറ്റാവുന്നു.
നീയും ആകര്‍ഷിക്കുന്നു, വികര്‍ഷിക്കുന്നു
ഭ്രമണം ചെയ്യുന്നു, ചലിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു
ചുരുങ്ങുന്നു, ഉള്‍വലിയുന്നു
ലയിക്കുന്നു, വിലയം പ്രാപിക്കുന്നു
??!!
ഊശാന്‍താടിക്കടിയില്‍ ഒളിപ്പിച്ച
വരട്ടുചൊറി പോലും പരിഹസിക്കുന്നോ ??!
കഥ മതി..
പ്രിയപ്പെട്ടവന്റെ മരണം
വികാരവിസ്ഫോടനം
ഇടിയോടു കൂടിയ പേമാരി
'അവന'യോര്‍ത്തവള്‍ കരയുന്നു; അലമുറയിട്ടു തന്നെ
'എനിക്കി'നി ആരുണ്ട്? 'ഞാന്‍' അനാഥയായല്ലോ?
ങ്ങേ? !!
ഇതിലെവിടെയാണ് 'അവന്'?
ഇന്നു ഞാനറിയുന്നു: മനസ്സിലാക്കുന്നു
എന്നെയോര്‍ത്തു മാത്രമേ എനിക്ക് കരയാനാവൂ
മോചനമെന്നാല്‍ മരണമാണ്; പൂര്‍ണ്ണവിരാമം..
മുഖംമൂടികള്‍; എവിടെയും, എന്തിനും,
ചിരി, കരച്ചില്‍,ശാന്തം,വീരം,രൗദ്രം,ഭയാ...
നിര്‍ത്തിക്കോ!! ഉള്ളിലെ വിപ്ളവകാരി കലിതുള്ളി
ഓരോന്നായി മുഖംമൂടികളൊക്കെ കീറി പറത്തി
ആശ്ചര്യം! ബീഭത്സം!!
എനിക്കൊരു മുഖമില്ലെന്ന് കണ്ണാടി പറയുന്നു
കരയുന്ന മുഖംമൂടിക്കായി
ഇല്ലാത്ത കണ്ണുകൊണ്ടു തിരഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു..
കുട്ടി വളകള്‍ക്കായി വാശി പിടിച്ചത്
വളപ്പൊട്ടുകള്‍ ശേഖരിക്കാനാണോ?
വളപ്പൊട്ടുകള്‍ പെറുക്കി കളിക്കുമ്പോള്‍
കണ്ണുനീര്‍ ചാലുകള്‍ ഉണങ്ങിയിരുന്നില്ലല്ലോ.
ചിതറിയ വളപ്പൊട്ടുകളുടെ
നടുമുറ്റം ഈ ജീവിതം
ഒടുങ്ങാത്ത ആര്‍ത്തിയും
അടങ്ങാത്ത മോഹങ്ങളും
നിലക്കാത്ത അലച്ചിലും
ഒടുവില്‍.....
വീഴുമ്പോള്‍, മരണതുല്യമായ നിരാശയും
വീണില്ലെങ്കില്‍.... നരകതുല്യമായ മുഷിവും നിരര്‍ത്ഥകതയും
കണ്ണുമഞ്ഞളിക്കും പ്രകാശമെവിടെയും
നിരത്തുകളില്‍ ,വീട്ടില്‍ ,കീശയിലും
അനുപൂരകമായ അന്ധകാരത്തെ
കൗശലപൂര്‍വം ഗര്‍ഭത്തില്‍ പേറുന്ന പ്രകാശം
ഈയാംപാറ്റകളേ പോല്‍ പാറിവീഴുന്ന മാനവര്‍
എല്ലാവര്‍ക്കും എന്റെ മുഖഛായ തന്നെ..
ഉറഞ്ഞുകൂടിയ റബ്ബര്‍പശപോലെ സ്മൃതികള്‍
പാദങ്ങളെ പിന്നോട്ടു വലിക്കുന്നു
പിന്നിട്ട വഴികളില്‍ പിറകോട്ടു നടക്കാനോ?
ബലൂണിലെ റബ്ബര്‍ നൂലു പോലെ
ആഞ്ഞു കുതിക്കുമ്പോളും
തുടക്കത്തിലേക്കെത്തിച്ചേരാനൊരു വെമ്പല്‍
വിളയാടുന്നവന്റെ കൈയ്യിലേക്കോ?
ഞെട്ടറ്റ പൂക്കള്‍ക്കു നടുവില്‍
ചേതനയറ്റൊരു പൂമൊട്ട്
അവനന്ധകാരത്തിലായിരുന്നു
അവന്
'അവനാ'യിരുന്നില്ലൊരിക്കലും
'അത്' മാത്രമേ ആയിരുന്നുള്ളൂ
സ്വത്വം വെളിവാക്കാന്‍ 'അത്' നു സമയം ലഭിച്ചിരുന്നില്ല
ഗര്‍ഭപാത്രത്തിലെ അന്ധകാരത്തില്‍ നിന്നും
മരണത്തിന്റെ അന്ധകാരത്തിലേക്ക് കടന്നു വന്നവന്‍ (പോയവന്‍)
തലക്കുമുകളിലെരിയുന്ന ഒറ്റ മെഴുകുതിരി
കുഞ്ഞുമുഖത്തിന്റെ ചൈതന്യത്തിനു നിറം പകരുന്നു
ഇനിയും ബോധത്തിലേക്കു
ഉണരാത്ത
മാതൃഹൃദയത്തിന്‍
മിടിപ്പുകള്‍
മൗനമാമൊരു യാത്രാമംഗളം പോലെ
മറ്റോരവസരത്തിനായി,
തന്റെ പുതുവേഷത്തിനായി
കാത്തിരിക്കാനാവുമോ അവന്?
സമയത്തിനും കാലത്തിനുമപ്പുറത്ത്,
മരണമില്ലാത്തൊരു ലോകത്ത്,
ഒരു പക്ഷേ എന്റെ നിശ്വാസം തട്ടുന്നത്ര അരികില്‍,
അതോയെന്‍ ചിന്തകള്‍ പായുന്നതിനുമപ്പുറം
പുതുമുഖം നിനക്കായി
പൊഴിക്കാന്‍
എന്നില്‍ കണ്ണീരവശേഷിക്കുന്നില്ല
ഔപചാരികതകളുടെ ഉരുവിടലുകളും
സഹചാരിയാമൊരു ശോകഭാവവും മാത്രം
ക്ഷമിക്കുക..
