കണ്ണ് തുറക്കരുത്...തുറന്നാല്‍ പിന്നെ രക്ഷയില്ല...
അല്ലെങ്കിലും വെളുപ്പിന് നാലുമണിവരെ ബഹളംവെച്ചിരുന്നതല്ലേ?പിന്നെയെന്തിനാണാവോ ഇത്ര വെളുപ്പിനേ വിളിക്കുന്നത്..അതും ഒരു മയവുമില്ലാതെ കുലുക്കി വിളിക്കുന്നു..സ്നേഹം കൂടിയാല്‍ പ്രാന്താണ് അവര്‍ക്ക്..
മുഖത്ത് വെള്ളം ഒഴിച്ചോ?തലയില്‍ നിന്ന് കവിളിലൂടെന്തോ ചെറുചൂടുള്ള വെള്ളം ഒഴുകുന്ന പോലെ..എന്താണാവോ?വേദനിപ്പിക്കുന്നുമുണ്ടല്ലോ?!
എന്തു തന്നെയായാലും കണ്ണു തുറക്കുന്ന പ്രശ്നമേയില്ല..തുറന്നാല്‍ പിന്നെ ഉറങ്ങാന്‍ സമ്മതിക്കാറില്ലല്ലോ..
എന്നാലും ഇവന്‍മാര്‍ ഇത്ര രാവിലെ എങ്ങിനെ ഉണര്‍ന്നു ആവോ?
അതിനിന്നലെ റൂമിലായിരുന്നില്ലല്ലോ?ഓര്‍മ്മകളെ ചേര്‍ത്ത് വെച്ച് നോക്കി.സൈറ്റിലായിരുന്നു..എട്ട് നിലകള്‍ക്ക് മുകളില്‍..
ആഴങ്ങളെ ഭയമായിരുന്നു ചെറുപ്പത്തില്‍..ഇപ്പോഴുമുണ്ട്..പാതി പണിത കോണ്‍ക്രീറ്റ് തൂണുകളിലെ ഉരുക്ക് കമ്പികളില്‍ ഇറുക്കി പിടിച്ച കൈക്ക് മാത്രമെന്തേ ഒരു ബലക്ഷയംപോലെ..കൈവെള്ള വിയര്‍ത്തിട്ടാവും..താഴേക്ക് ആരോ തള്ളിയിടാന്‍ വരുന്നത്പോലെ തോന്നുന്നുണ്ട്..
തോന്നലല്ല...താഴെ എത്തി...ക്ഷീണം...മടി വന്ന് കണ്ണ് മൂടി...
ബോധംകെട്ട് ഒന്നുറങ്ങിയാല്‍ എല്ലാം ശരിയാവും...ഇത് ആരോടോ പറഞ്ഞിരുന്നല്ലോ? പറഞ്ഞ് കാണില്ല..പറയണമെന്ന് വിചാരിച്ചിട്ടു പറയാതെ മടിപിടിച്ച് കിടന്നുകാണും.
എന്തായാലും വിളിച്ചുണര്‍ത്താനുള്ള ശ്രമം അവന്‍മാര്‍ ഉപേക്ഷിച്ചെന്ന് തോന്നുന്നു.നന്നായി...
ഇതെന്താ?!കോഴിക്കുഞ്ഞിനെ മൂടുംപോലെ കുട്ട കൊണ്ട് മൂടിയോ?!!തിരിയാനും മറിയാനും പറ്റുന്നില്ലല്ലോ...
എന്തെങ്കിലുമാവട്ടെ.കണ്ണ് തുറക്കുന്ന പ്രശ്നമേയില്ല...
No comments:
Post a Comment